نوع مقاله : مقاله پژوهشی کامل
نویسندگان
بخش شیمی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
چکیده
در این تحقیق، نانوترکیبات اکسید آهن، اکسید آهن/ پلی استایرن و اکسید آهن/ پلی آنیلین تهیه و در جذب سطحی متیل اورانژ از محلولهای آبی مورد مقایسه قرار گرفتند.مورد مطالعه قرار گرفت. FT-IRاستفاده از ساختار شیمیایی ترکیبات تهیه شده با فاز کریستالی اکسید آهن، اکسید آهن/ پلی استایرن و اکسید آهن/ پلی آنیلین با استفاده از XRDمورد شناسایی قرار گرفت. برای تعیین مورفولوژی نمونه های سنتز شده از SEM استفاده گردید
خاصیت مغناطیسی نمونه های سنتز شده با موفقیت بررسی شد. نانوترکیبات سنتز شده در حذف متیل اورانژ از محلولهای آبی مورد استفاده قرار گرفتند. بر اساس نتایج به دست آمده، نانوکامپوزیت اکسید آهن/ پلی آنیلین کارایی بالاتری را در حذف متیل اورانژ نشان داد که دلیل آن، بار مخالف متیل اورانژ و نانوکامپوزیت اکسید آهن/ پلی آنیلین است. متغیرهای موثر در حذف متیل اورانژ نظیر مقدار جاذب، و زمان تماس بررسی و بهینه سازی شدند. مقادیر بهینه برای مقدار جاذب، و زمان تماس به ترتیب 3-4، 450 میلی گرم بر لیتر و 50 دقیقه به دست آمد. برای تعیین نوع ایزوترم جذب، ایزوترم های لانگمیر، فروندلیچ و دوبینین رادشکویچ مطالعه شدند. طبق ایزوترم لانگمیر، جاذب مغناطیسی اکسید آهن/ پلی آنیلین بالاترین ظرفیت معادل 47.76 میلی گرم بر گرم را در جذب سطحی متیل اورانژ نشان داد. مطالعات سینتیکی نشان داد جذب سطحی متیل اورانژ با استفاده از مدل سینتیکی شبه درجه دوم قابل توجیه است. تحت شرایط کنترل شده واکنش،انرژی آزاد گیبس از 1.41- تا 1.69- کیلوژول بر مول تغییر کرد. همچنین برای تغییرات آنتالپی و تغییرات آنتروپی، به ترتیب مقادیر 4.07 کیلوژول بر مول و 0.018 کیلوژول بر مول بر کلوین به دست آمد. از این رو میتوان نتیجه گرفت جذب سطحی متیل اورانژ بر روی جاذب اکسید آهن/ پلی آنیلین ، فرایندی
خودبخودی و گرماگیر است.
کلیدواژه‌ها
)